1. Kochanko, nie uwierzę Ci, że jest Ci tak dobrze.

Nie uwierzę, że Cię cieszy ta sytuacja.  Jakiś czas temu pisała do mnie w odpowiedzi na mój cykliczny mailing, kochanka, która stwierdziła, że jest szczęśliwa. Lubi tą namiętność, czułość, wspólne chwile. I nie chce tego zmieniać. Jest radosna, szczęśliwa. 

Pomyślałam, nie będę wyjaśniać, nie prosi mnie o to, nie pisze w sprawie sesji. Nie ratuję. Pożyczyłam jej wszystkiego dobrego, dużo radości. I nie uwierzyłam, ani trochę.

Po 6 miesiącach, mail od niej w sprawie sesji.  Radość i szczęście okazały się euforycznym hajem, zbudowanym na syntetycznym poczuciu dowartościowania. 

Święta, Sylwester, ferie. Pokazały, co jest dla niego ważne, mimo cudownych uniesień. Poza tym, okazało się, że źle mówi o żonie. Ale odejść nie odchodzi. A kiedy mężczyzna źle mówi o żonie do Ciebie, a jest z nią, to oznacza, że przejawia cechy tchórza i dwulicowca. Zatem, decyzji nie podejmie. A tak, przy okazji, na ile chcesz być z kimś, kto za plecami Ci obrabia tyłek?

2. Kochanko, nie uwierzę Ci, że dzielnie to wszystko znosisz.

Pisała do mnie kochanka bohaterka. 6 rok. Żona – właścicielka firmy, w której pracuje ona i kochanek (mąż). Żona to prawa i porządna kobieta. Nie wątpię. Wiele zdradzonych, to naprawdę cudowne osoby, radzące sobie, odpowiedzialne.

Oni 6 lat tak, a ona dzielnie to znosi. Bohaterka i powiernica, po świętnica. Koszty: choroby, spadek energii, wypalenie, brak własnych planów życiowych.  Ciągłe krycie się i dwulicowość. Rozmowy z szefową po wyjściu z łóżka z jej mężem. To wykańcza.

3. Kochanko, nie uwierzę Ci, że pasuje Ci tylko taki układ.

Gdzieś na Internetach przeczytałam artykuł kochanki, a nawet dwóch, które zadowolone są z takiego układu i są całkiem go świadome.

Twierdziły, że wolą być kochankami, bo to nie powoduje obowiązków, rodziny, jest luz i swoboda. To jego sprawa, on ma to ogarniać. I wcale nie oczekują, że odejdzie od zony. Bo przecież to co u żony ma, a one są kochankami.

Poczułam cynizm, samo uprzedmiotowienie, odcięcie od czucia. Zresztą, w jednym artykule, jedna z kochanek przyznała, że jej matka była zdradzana, i to widziała, jak matka cierpiała, i nadal była uzależniona od męża, i nie potrafiła postawić granic.

I wiesz, co za tym wszystkim jest. Za tym luzem, swobodą? To maska, kryjąca ból, lęk, poczucie nie wartości, zamrożenie i odcięcie.

Nigdy nie wierze w pierwsze deklaracje. Bo to tylko zasłony i fasady.

1. ZDRADZONY/ A nie uwierzę Ci, że wcześniej nie widziałaś symptomów.

Takich jak, zahasłowane nagle wszystko, przesiadywanie na przed komputerem, późne powroty z pracy. Nie widziałeś/ widziałaś, że bliskości nie ma już dawno, albo nigdy nie było. Nie widziałeś, że Ty tu bardziej sprawna/ sprawny jesteś i ogarniasz i organizujesz. Jak rodzic.

2. ZDRADZONY/A- nie uwierzę Ci, że jesteś tylko niewinną ofiarą.

A dlatego Ci nie uwierzę, że jeśli tak uznam, to zrobię z Ciebie kogoś bez godności i mocy. Bo atrybutem dojrzałości i mocy jest wzięcie swego kawałka odpowiedzialności. Kiedy już przeżyjesz, bo, złość, rozczarowanie. Bo do tego masz absolutne prawo.

3. ZDRADZONY/A nie uwierzę, że możesz tak dalej żyć, po wyjściu sprawy na jaw.

Nie uwierzę, że wybaczyłaś/ wybaczyłeś. Zresztą wybaczanie, w tym kontekście, ma w sobie coś z poczucia wyższości, jak rodzic wybacza niegrzecznemu dziecku.  To wisi w powietrzu. I wisieć będzie. Dopóki sam/ sama nie popatrzysz w siebie, i to, czego chesz dla siebie. Nie dla ratowania instytucji, rodziny, majątku.  Dopóki nie popatrzysz na intencje, z którymi budowaliście tą relacje. Na ile była tam miłość na początku, a na ile inne sprawy, choćby chęć posiadania rodziny czy poczucie bezpieczeństwa, czy, że tak wypada?  Zadbaj najpierw o siebie, potem związek.

1. ZDRADZAJĄCY/ ZDRADZAJĄCA nie uwierzę, że jest Ci tak łatwo i lekko.

Nie uwierzę, że nie masz kaca moralnego, poczucia winy. Tylko sam/ sam to przed sobą ukrywasz. Na początku ‘bawiąc się dobrze”. Nie uwierzę, że możesz żyć lekko okłamując 3 strony. Siebie, kochankę, oficjalną Partnerkę. Nawet, jak teraz czujesz się Panem/ Panią sytuacji, to potrwa jakiś czas. Aż opadnie iluzja Twoja o Tobie. Chyba, że jesteś narcyzem, ale narcyz tego tu nie przeczyta.

2. ZDRADZAJĄCY/ ZDRADZAJĄCA nie wierzę, że jesteś odważny i klarowny.

Tu będzie ostro. Kochanków najczęściej szukają ci, co stoją w „miejscu dziecka”. To systemowo utknięcie w tej roli. Ale tu i teraz pokazuje się, w braku decyzji, braku klarowności, lawirowaniu, swoistej dwulicowości. Takie całe w macie 5 lat masz tutaj.  Bo jaja i dorosłość to stan ducha i umysłu.  Pomyśl, gdzie z tym jesteś. Czy jesteś chłopcem/ dziewczynką, udajesz chłopca/ dziewczynkę, bo Ci tak „wygodnie” (fałszywie), na ile masz odwagę skonfrontowania się z rzeczywistością, którą sam/sama kreujesz? Na ile używasz dzieci jako wymówki od konfrontacji z sytuacją? Wszak przed romansem, którego szukasz, też były…

3. ZDRADZAJĄCY/ ZDRADZAJĄCA nie wierzę, że nie wiesz, jak Twoje zachowanie wpływa na uczucia i emocje innych.

Chyba, że jesteś kompletnie zamrożony w lęku i strachu przed czuciem. Odpychasz uczucia, wolisz nie czuć i nie wiedzieć, co robisz, co sam/ sam czujesz. To bywa. Ucieczka od prawdziwej bliskości w podwójne życie. Ani tu, ani tu, nie kochasz. Bo sam jesteś niedostępny/ a dla siebie.

Jeśli jesteś świadomy/ świadoma to wiesz, co robisz, i jak to wpływa na innych. Wiesz, że ranisz, nadużywasz.  Tylko, nic z tym nie robisz.

Zawsze w każdym artykule, kursie, sesji będę mówić o wzajemnym uwikłaniu. Tu nie ma jednoznacznie winnych, niewinnych i pokrzywdzonych. Każdy realizuje swoje schematy, programy, uwikłania.

I zdejmując odium „ZŁA WSZELKIEGO” z pojęcia zdrady.

To jest szansa. Dla każdego.  Na stanięcie się dojrzałym, dorosłym, odpowiedzialnym. Bo tu wszyscy, tak czy tak- dzieci wewnętrzne. Nieuznane, nieuszanowane, stojące w nie swoim miejscu.